Marieke (22): “Mijn oma maakt de afdeling weer onveilig met haar rollator”

Dit is het verhaal van Marieke, de kleindochter.

Mijn oma had al een tijd klachten. Ze had erg veel pijn in haar rug en haar linkerheup en dat liet ze ons weten ook: ze lag de hele dag te jammeren in haar bed.

Oma heeft altijd hard gewerkt en is nooit ziek geweest. Wij waren allang blij dat ze zo lang voor zichzelf heeft kunnen zorgen. Ze is 98 en zit pas 4 jaar in een verzorgingstehuis. Ze heeft het naar haar zin in het tehuis. We hebben een hele gezellige familie. Ik heb het zelf nogal druk met mijn gezin. Daarom ben ik blij dat mijn moeder en haar zus Emma vlakbij wonen en elke dinsdag- en donderdagochtend op bezoek gaan en koffie gaan drinken bij oma.

Een jaar geleden kreeg ze pijn in haar onderrug en daarna in haar heup. Het werd echt erg, want ze wilde niet meer het bed uit. Ze kreeg pijnstillers, maar die hielpen niet. Ze kreeg een rollator, maar die liet ze in een hoek van de kamer staan. Met de rolstoel die naar boven werd gehaald wilde ze naar het toilet worden gebracht, maar dat was het dan ook. Ze at ook bijna niks meer.

We begrepen natuurlijk wel dat ze pijn had en dat dat moeilijk voor haar was om met pijn in bed te liggen. Het was ook moeilijker voor ons geworden. We wisten niet meer wat we moesten doen en we waren bang dat het haar laatste dagen waren.

Verdrietig en wanhopig ben ik op internet gaan zoeken of er toch nog iets te doen was voor oma. Ik kwam Vrij van Pijn tegen en kreeg weer hoop. Ik belde Wim Beek en we maakten een afspraak. Later die week kwam hij langs om te kijken wat hij voor onze oma kon doen en om haar eventueel te behandelen.

Hij heeft haar rug en heup onderzocht. Daarna heeft hij haar ongeveer twintig minuten behandeld. In die dagen daarna knapte ze zienderogen op. Ze kreeg weer trek in eten en ze wilde zelfs weer aan de tafel zitten. Op een bepaald moment pakte ze haar rollator en “liep” de gang op van de afdeling. Dat is kennelijk bevallen want ze maakt twee of drie keer per dag de afdeling onveilig.
Wim heeft oma elke week 20 minuten behandeld, aan haar rug en heup. Hij lachte met mijn oma als hij zei: “Je wordt geen achttien meer, maar je hebt er nog wel zin in!”

En wat ook heel belangrijk is: wij hebben er ook veel baat bij! Oma is weer gezellig, ze geniet van haar maaltijden, speelt haar spelletje op haar laptop of zit in haar stoel met haar breiwerkje. Ze zegt niet zoveel, maar houdt ervan om naar de vogels, de bloemen en de bomen kijken en ze gaat af en toe lekker de afdeling op.
Niet te geloven wat een verschil: ze heeft weer sprankelende oogjes!

Marieke uit Leiderdorp