Waar wacht je nog op?

Vroeger was ik lui. Ik stelde veel dingen uit tot het echt niet meer anders kon. Ik kon goed leren, maar ik bleef twee keer zitten. Uiteindelijk haalde ik het VWO en ging ik studeren. Ik ben twee keer van studie gewisseld.

Ik stelde dingen uit omdat ik pas wat ging doen als het echt moest. Dan had ik een hoop stress omdat alles af moest in korte tijd. En vaak was ik dan toch te laat en ging het mis.

Ik heb veel te vaak gedacht: “Oh, dat komt wel goed”.

Uitstelgedrag is één van de meest voorkomende manieren om pijn te voorkomen. Meestal, als je uitstelt wat je zou móeten doen, creëer je daarmee alleen maar meer pijn en stress voor jezelf.

Ik geval van je gezondheid, zeker met progressieve en degeneratieve aandoeningen als artrose en posttraumatische dystrofie, kun je je eigenlijk niet permitteren om belangrijke beslissingen uit te stellen. Want hoe langer je pijnklachten hebt, hoe moeilijker het is om weer te herstellen. Hoe meer inspanning het kost om het degeneratieve proces in je lichaam te doorbreken en dan nog eens te zorgen voor opbouw van beschadigd weefsel.

Van mijn leraar heb ik uiteindelijk een nieuwe houding geleerd die me enorm heeft geholpen om op tijd in beweging te komen zodat ik de resultaten haalde die ik wilde, in een prettig tempo, stap voor stap.

Mijn uitstelgedrag heb ik kunnen veranderen door mezelf goede vragen te stellen:

1) Wat is de echte reden waarom heb ik dit niet doe, waarom ik het nemen van deze belangrijke beslissing uitstel?

2) Welke pijn of angst wil ik met mijn uitstelgedrag vermijden?

3) Heb ik vaker goede resultaten gehad door actie te ondernemen waar ik het eerder had uitgesteld?

4) Wat gaat het me kosten als ik nu niet doe wat ik juist zo hard nodig heb?

5) Wat gaat het me opleveren als ik nu ga doen waar ik zo tegenop heb gezien?

Misschien dat deze vragen ook jou kunnen inspireren om op een eenvoudiger manier (vooral eenvoudiger voor jezelf) voor elkaar te krijgen waar je eigenlijk zo naar verlangt.

Leef met passie!