Dieptepunt – nu weer genieten!

Vanochtend heb ik heerlijk ontbeten, een smoothie met blauwe bessen en twee koppen cappuccino. Daar kan ik zo van genieten! Ik sta er altijd wel even bij stil als ik me zo lekker voel.

Want dat is wel eens anders geweest. Ik was 25 en zat echt op het dieptepunt. Ik had veel pijn, ik was bijna helemaal verlamd en ik lag plat.

De pijn, de verlamming en de gevoelens van gevangen zitten in je eigen lichaam, de afhankelijkheid en mijn wanhoop motiveerden me sterk om effectieve stappen te nemen naar herstel van mijn ziekte en een stabiele gezondheid.

Maar als je pijn hebt en je gevoel van zelfstandigheid en onafhankelijkheid glippen door je vingers is het niet gemakkelijk om positief te blijven denken. Het is zelfs normaal om vragen te hebben als: “Waarom ik“, “Waarom overkomt mij dit nou weer”, of “Waar heb ik dit aan verdiend”.

Helaas krijg je geen antwoord op dit soort vragen. Ze zijn fatalistisch en geven je alleen maar een gevoel van hulpeloosheid en machteloosheid.

Je kunt jezelf beter vragen stellen die je hoop geven, kracht geven en je dichter bij een oplossing brengen.
Krachtige vragen die je jezelf kunt stellen zijn bijvoorbeeld:
“Wat kan ik op dit moment het beste doen om te zorgen voor verbetering?”
“Aan welke oplossing heb ik tot nu toe nog niet gedacht?”
“Welke specialist is ervaren, weet wat hij doet en kan mij daarbij helpen?”

Deze vragen heb ik mezelf gesteld toen ik echt genoeg had van mijn pijn en beperkingen. De antwoorden op deze vragen hebben me gebracht waar ik nu ben, hersteld en kerngezond. Tegen alle verwachtingen en prognoses in.

Ik hoop dat je jezelf ook bekrachtigende vragen stelt!

Tot ziens en hartelijke groet,